Po treningu odpoczywacie w domach, gdy wszechobecny spokój jest zakłócony przez pukanie do drzwi.
U każdego z was powtarza się ten sam schemat: po otwarciu drzwi widzicie Pakkuna - psa Kakashiego, siedzącego na wycieraczce: Jak leci? - pyta swoim niskim głosem - Mam nadzieję, że nie przeszkadzam bo wezwano Cię do kwatery Hokage.
Nie dając wam czasu na odpowiedź pies znika.

Shinaro rusza w kierunku kwatery Hokage

Enzo biegnie pod kwaterę Hokage. Ma nadzieję, że się nie spóźni...

Docieracie do kwatery. Przed wejściem nikt Was nie zatrzymuje i wkrótce stajecie przed gabinetem Hokage.
Drzwi są uchylone a ze środka słychać rozmowę:
(...)daj spokój. I weź tego psa! Obślinił mi już całe ubranie. - rozpoznajecie głos Waszego dowódcy.
To je zdejmij - słyszycie odpowiedź kobiety, po której następuje uroczy chichot. - ...i przestań się wpatrywać w tą zboczoną książeczkę. Po co czytać o czymś co masz na wyciągnięcie ręki?
Głos jest delikatny - nawet na kobiece standardy.
No nie żartuj... nic? Ostatnia osoba, z takimi czerwonymi oczkami, nie mogła oderwać od nich wzroku - dodaje po chwili, a Wy wyczuwacie nutę rozczarowania, mimo że nie wiecie o czym rozmawiają.

"Enzo myślisz że oni ...że oni...? bawią się w lekarzy...?" wyszeptał Shinaro do kolegi po czym zapukał

po czym natychmiast bez ostrzeżenia wbił do środka..."W co się bawicie!?"wrzasnął z zainteresowaniem i zaczął się rozglądać...

(Hahaha! Zboczone dzieciaki powracają:D)

Wbijam zaraz za Shinaro... - Czym do cholery jest zabawa w lekarza?! - krzyczę przyglądając się sytuacji w środku z zainteresowaniem.

(hehehe :P )

Po wejściu widzicie Kakashiego siedzącego na krześle, z nogami opartymi o biurko Kage. W rękach trzyma małą, zieloną książeczkę, która całkowicie pochłania jego uwagę.
Na biurku - obok nóg Waszego dowódcy - siedzi czarnowłosa kobieta. Pochyla się nad nim, prawdopodobnie by również widzieć zapisane kartki... ( xD )
Co to za słownictwo? - zapytał Kakashi, spoglądając w Waszą stronę.
Rozumiem, że to ta dwójka? - odzywa się nieznajoma, prostując plecy - wyglądają tak niewinnie... nigdy nie pojmę jak można wysyłać na misję takie dzieciaki

W rogu słyszycie głośny burczenie. Z przerażaniem dostrzegacie, że siedzi tam olbrzymi czarny wilczur.
Dopiero co jadłeś! - z rozżaleniem wykrzykuje brunetka, w stronę potwora - musisz wytrzymać

"whoaaa! Potwór? ale fajny!!" wrzasnal a jego oczy rozblysly z zachwytu. Chłopak natychmiast ruszył w stronę zwierzaka ignorując wszelkie inne słowa. Po chwili zaczął go skrzętnie oglądac. " Uważaj Enzo takie zwierzaki lubią kości" bynajmniej ńie było to wypowiedziane złosliwie...

Po chwili zachwytu. Chłopak popatrzył w,stronę dwóch nauczycieli. "jakie słownictwo senpai?" popatrzył zdziwiony Shinaro...

-Wooow - również mówi zachwycony widokiem psa. - Ale bydlak... czym on był karmiony? - Enzo czuje lekki strach, ale mimo wszystko wyobraża sobie zabawę z psem i w końcu pyta - Mogę go pogłaskać?
(Miyo też jest?)

Możesz, możesz. Karmiony był w zasadzie wszystkim... wszędzie znajdzie żarcie. - odpowiedziała nieznajoma na pytanie Enzo - Akurat kości go nie interesują, ale szynki nie ukryjecie
Kakashi przestał zwracać uwagę na otoczenie. Czyta.

"Podobno mamy jakąś misje Kakashi-senpai?"

Co!? Ach tak. Ayumi Wam wszystko wyjaśni - odpowiedział lider, i wrócił do lektury.
Słucham? Przecież tylko po to tu siedzisz... - odzywa się kobieta - Ekhem. No więc jak pewne wiecie, trwają egzaminy na Jounina. Kakashi jest potrzebny na miejscu wydarzenia, więc nie będzie mógł z Wami uczestniczyć w misji. - brunetka zwraca się do Was - Tu wchodzę ja. Jestem Ayumi i mam go zastępować. Dostaliśmy proste zadanie: mamy udać się na granicę kraju ognia, gdzie nastąpi wymiana towarów z rodziną pochodzącą z  Amegakure. Będzie to dziesięciodniowy proces - wraz ze świtem każdego dnia, każda ze stron wyśle wózek wypełniony towarami. Mamy zapewnić by wózek idący do nas przeszedł transakcję bez szwanku. Jakieś pytania?

"Brzmi ciekawie...:" powiedział Shinaro.

"Kiedy ruszamy?"

(Odpowiadając na pytanie Adama, o którym zapomniałem w poprzednim poście: Miyo nie ma z Wami)

Od razu - odpowiedziała Ayumi, trącając Kakashiego w ramie - Są prawie tak rozmowni jak ich lider. Nie czas na Ciebie? Jakiś drugi etap, czy coś w tym stylu... - zwróciła się do niego.
Oczywiście. Powodzenia drużyno numer 2 - powiedział Wasz dowódca i powoli ruszył w kierunku drzwi, cały czas trzymając nos w książce.
Chodź Błyskawico! My też się zbieramy - dodała kobieta i usiadła na olbrzymim psie, który momentalnie pojawił się tuż przy biurku.

Ruszam za Ayumi

Podróż dłuży się Wam niesamowicie, ale ostatecznie docieracie na miejsce. Okazuje się, że do dyspozycji macie domek - położony na wzgórzu ledwie kilka kilometrów od miejsca transakcji. Jedyne dzieło ludzkiej ręki w promieniu wielu kilometrów.
No. Cudów nie ma, ale warunki i tak są świetne - słyszycie głos Ayumi, moment po tym jak otworzyła drzwi i weszła do środka. Z głównej izby - połączonej z kuchnią - odchodzą cztery inne pomieszczenia. Trzy sypialnie i łazienka...
Jesteśmy wolni do jutrzejszego poranka. Musicie tylko nazbierać trochę drewna do kominka... strasznie tu zimno. - zwraca się do Was liderka, po czym rygluje się w sypialni.

Shinaro ruszył nazbierać trochę drewna

-Dobrze Ayumi-sensei - odpowiadam i ruszam razem z Shinaro po drewno.
-Ciekawe co się dzieje z Miyo... - odzywam się gdy wyjdziemy z domku.

"Nie pamiętasz co było ostatnio? Nie chciała tak szybko opuszczać Wioski. Pewnie potrzebuje trochę więcej czasu..."

Rozpaliliście w kominku i położyliście się spać.

Następnego dnia - o świcie - obserwujecie z pobliskiego wzgórza dwie grupy ludzi stojące naprzeciwko siebie. Dwa wozy mijają się po środku, i powoli zmieniają właściciel. Rosły mężczyzna, reprezentujący Konohę daje znać Ayumi, że wszystko jest w porządku.
Możemy wracać do domu - oświadcza liderka i po kilku minutach siedzicie wygodnie w salonie. Cóż - jak widzicie mamy dużo czasu wolnego. To nie przypadek, bo mnie wysłano tu z drugim zadaniem. Mam pomóc Wam - i tu cytuję -  "w rozwinięciu skrzydeł". Dla każdego z Was to pewnie oznacza coś innego, więc najpierw musimy porozmawiać.
Po normalnej, wesołej Ayumi nie ma śladu. Widzicie, że to o czym mówi jest dla niej niezwykle ważne.

Słucham jej uważnie. - Porozmawiać o czym? - pytam grzecznie gdy skończy.

O tym w jakim kierunku będziecie chcieli się rozwijać w najbliższym czasie. Jest sporo rzeczy których mogę Was zacząć uczyć. - odpowiada dowódca misji.

Shinaro narazie tylko uważnie słucha...

Enzo też skupił się na słuchaniu Ayumi...

"Jestem gotów do nauki czego tylko pani zechce" powiedział, a jego oczy zapłonęły pragnieniem pozyskania nowej mocy( trochę dziwnie to zabrzmiało :D No ale cóż, Shinaro to niewinny 7 latek :D)

Enzo spojrzał na swojego kolegę - Ja też jestem gotowy na każdy trening! - zapewnił z waleczną miną Ayumi - Ale przed tym muszę zadać jedno pytanie. Czemu nie ma z nami Miyo?

Obawiam się, że nie mogę odpowiedzieć na to pytanie. Zapytacie ją jak się spotkacie. - odrzekła Ayumi - No cóż - pochodzicie z klanów, które słyną z potężnych kekkei genkai. Może skupimy się na rozwoju w tym kierunku?

-Z wielką chęcią! - Enzo odpowiada bardzo podekscytowany - chciałbym dowiedzieć się jak najwięcej o swoim kekkei genkai.

"Whoaaa!!" wrzasnął energicznie Shinaro...

"Próbowałem już rozbudzić Sharingana i udało mi się uzyskać tylko taki efekt" powiedziałem po czym spróbowałem wykonać to co na treningu

"Podobno aby go rozbudzić trzeba umieć wywołać w sobie skrajne emocje..."

Też tak słyszałam. Na Twoje szczęście, to jest dokładnie to czym się zajmuję. - Ayumi, puszcza oko w kierunku Shinaro.  O Tobie wiem znacznie mniej, ale jest coś nad czym na pewno trzeba popracować.... i nie będzie to przyjemne - odporność na ból. Zgadza się?

"To co robimy sensei? Masz jakiś pomysł?"
"Jeśli chodzi o zwiększenie odporności na ból chętnie pomogę" powiedział Shinaro spoglądając z chytrym uśmiechem w kierunku Enzo...

Zerkam na Nią potem na Shinaro... - Tak, odporność na ból... - odpowiadam spodziewając się najgorszego (PUNCH IN THE BALLS)

"Jestem gotowy!!" wrzasnął zmobilizowany Shinaro

(Haha. To by dopiero był ciekawy trening)
W obu przypadkach przydatne będzie genjutsu - mówi do Was Ayumi - Usiądźcie w osobnych fotelach. Enzo! Potrafisz już manipulować kośćmi? choćby w najmniejszym stopniu? A Ty Shinaro, mówisz, że już próbowałeś obudzić te słodkie oczka. Przypomnij sobie swoje najlepsze i najgorsze momenty w życiu - opowiesz mi o nich za moment.

"Hai!" chłopak zamyślił się.

Przypomniał sobie sytuacje gdy został porwany i nikt mu nie pomógł. Przypomniał sobie złość jaka wtedy ogarnęła jego serce i żal jaki również mu wtedy towarzyszył. Spowodowane było to przede wszystkim brakiem możliwości obrony i tym iż nic nie mógł zrobić.

Shinaro przypomniał sobie także złość kiedy Wioska Piasku zdecydowała się wysłać go do Konohy w ramach wymiany, a także złość na ojca który go zostawił w momencie kiedy najbardziej go potrzebował. Miłość, nienawiść i żal w jednym momencie związały się w sercu młodego chłopaka

Cała ta złość i żal po chwili pojawiły się na jego twarzy. Z jego oczu popłynęły dwie łzy. Gdy chłopak tylko to dostrzegł, od razu je wytarł nie chcąc pokazać swojej chwili słabości.

Ayumi najwyraźniej jest bardzo zainteresowana kolorem firanek, bo intensywnie się w nie wpatruje. Po kilku chwilach wstała i obeszła Cię, stając za fotelem.
Zaczniemy od Ciebie, Shinaro - powiedziała, i poczułeś jej dotyk na plecach. Chwilę później świat zniknął, a Ty stoisz w ciemności.
Przypomnij sobie swoje porwanie. Jak wyglądało, jak się czułeś. - głos Ayumi wydaje się być odległy, ale dochodzi Cię z każdego kierunku.

(dokładnie ci nie opisze bo nie pamiętam wszystkich szczegółów)

Shinaro w myślach odtworzył przebieg całego porwania.

"Zostałem porwany z Wioski. Nie pamiętam kto to zrobił jednak było tam kilku Shinobi...Pamiętam jak mnie nieśli. Byłem sam. Wiem że interesowali się moimi oczyma. Mówili coś o tym że mi je wydłubią. Gdy próbowali to zrobić...Pamiętam że bardzo się bałem, ale w pewnym momencie poczułem przypływ siły i złości. Wiem że złość połączyła się ze strachem i wtedy...straciłem świadomość. Gdy się obudziłem jeden z nich leżał cały zakrwawiony. Wydaje mi się że był martwy. Wtedy zjawił się mój ojciec...Potem obudziłem się już Wiosce, ale taty już nie było" powiedział smutny chłopiec

(no i dobrze - ważne jak pamięta to Shinaro)
Ledwie skończyłeś mówić, a zamiast otaczającej ciemności, pojawiają się sceny które sobie przypominałeś. Przeżywasz je z pierwszej osoby, co jest dość traumatyczne i wkrótce budzisz się z krzykiem.
Na dziś wystarczy - oznajmia Ayumi.
Plecy masz całe mokre od potu, w uszach słyszysz pulsującą krew.

"Senpai. Jakbyś mogła to nie mów nikomu że jestem taki miękki. " powiedział chłopak przecierając pot z czoła...

Po chwili opuszczam pomieszczenie. Idę się wykąpać, odpocząć i coś zjeść...

-Tak Ayumi-sensei. Potrafię już wyjmować kości z ręki... - odpowiadam jej. - Ból jest ogromny i nie dochodzę zbyt szybko do siebie.

Shinaro:
Zanim odszedłeś, widzisz, że Ayumi puszcza Ci oko. Wygląda na smutną, ale stara się trzymać fason.

Enzo:
Świetnie! Pokaż mi - odpowiedziała trenerka.

Wykonuję technikę, której uczyłem się dosłownie kilka dni temu. Staram się z całych sił... - Hokkotsu no Yaiba.

No to ja w tym czasie idę się przespać :)

Podobnie jak w przypadku Shinaro, Ayumi dotyka pleców Enzo.
Kaguya, zapada się w ciemność. Za odczuwanie bólu odpowiadają tylko wybrane rejony mózgu. W Twoim wypadku wydają się być... upośledzone. Zgaduję, że to cecha Twojego klanu. - głos Ayumi dobiega z każdej strony - Nie znam się na medycynie, więc nie mogę ich zwyczajnie stymulować ale... .
Przez ciało Enzo przebiega dreszcz po którym całe ciało ugina się pod spazmatycznym bólem. Wrażenie jest absurdalne - czujesz jakbyś cały płonął mimo, że ciemności nie przerywa żaden płomień.
... Silne genjutsu jest w stanie oszukać mózg - słowa wypowiedziane przez trenerkę wydają się być szeptane prosto do Twego ucha - Nauczymy Cię wykorzystywać to na Twą korzyść.

(...)

Tak mija kolejne 5 dni. Shinaro jest w zasadzie poddawany torturom psychicznym, podczas gdy Enzo próbuje się odgrodzić od bólu, stawiając swojemu umysłowi bariery przed atakami Ayumi.

Proces odbija się na Was fizycznie. Czujecie się fatalnie od momentu w którym budzi Was trenerka.
Wstawać lenie! To już siódma część transakcji. Za trzy dni będziecie wolni - Inuzuka wydaje się być w skowronkach.

(Haha. Podoba mi się ta postać... "Testuje psychikę do granic możliwości" - i oni jej na to pozwalają? )

"Może powinniśmy się zamienić rolami. Ciekawe kto w tedy będzie w skowronkach" powiedział szeptem Shinaro wstając z wyrka i zerkając w stronę Enzo.
"Co będziemy robić tym razem?" powiedział z towarzyszącą mu kroplą na skroni

"Enzo to ją chyba bawi nie sądzisz?"dodał zasłaniając usta tak żeby Ayumi-sensei nic nie usłyszała

Wstaję i ziewam głośno... Patrzę na Ayumi bezsilnym wzrokiem. - To będą najdłuższe 3 dni... - mówię i siadam na krześle tym co zwykle. Zmarnowany szykuję się na kolejny dzień treningu. - Chyba tak. - odpowiadam szptem Shinaro

Niedługo później jesteście po raz kolejny na wzgórzu, z którego doglądacie przebiegu transakcji. Ciszę do której się przyzwyczailiście przerywa głośne i dźwięczne "AAAAAALLLLLAAAAARM!". Na granicy lasu zaczynają pojawiać się sylwetki - ludzie ubrani cali w czarne stroje. Każdy z kataną w ręku.

Ruszam od razu jako wsparcie w stronę osób które mamy ochraniać...

Ruszam biegiem zaraz za Shinaro.

Dostrzegacie około 15 przeciwników. Dokładnie po środku grupy jest człowiek odziany w samurajską zbroję - jak się domyślacie lider grupy.
Obok waszej drużyny, przy wózku znajduje się jeszcze dwóch prywatnych ochroniarzy. Ayumi jest już dalej przed Wami - siedząc na błyskawicy zaraz zetrze się z przeciwnikami.

Wykorzystuję tą okazję, żeby zrobić kość. -Zobaczymy jak tam moja odporność. - mówię na głos. Hokkotsu no Yaiba...

Misja zakończona niepowodzeniem, ze względu na dłuższą nieobecność sędziego.
(Enzo jak chcesz to możesz czekać...)